خرما یکی از نعمت ها و میوه های الهی است که در ادیان گذشته ونزد اقوام وملل مختلف از جایگاه خاصی بر خوردار بوده است به طوری که گفته می شود سومری ها که چهار هزار سال قبل از میلاد مسیح می زیسته اند در منطقه بین النهرین با خرما به عنوان یک کالای تجاری داد وستت می کردند در قانون حمورای از پادشاهان سلسله بابلی هفت ماده از این قانون به درخت خرما اختصاص داده شده است،به طوری که برای افرادی که درختان خرما را قطع می کردند جرایمی در نظر گرفته بودند. درخت خرما در نزد بلوچ به درخت زندگی شهرت دارد و آن را همچون فرزند دوست می دارند و می گویند [مچ وبچ ] یعنی نخل وفرزند.                                                               

لباس سنتی زنان بلوچ

تاریخ بشری گواه آن است که انسان همواره لباس می پوشیده  و به مرور زمان تنوع بیشتری بخشیده است به طوری که در حال حاضر، لباس و وسایل تولید آن، به قدری توسعه یافته است که با گذشته قابل قیاس نیست،هرچند برخی از جمبه های فرعی لباس به شکلی نا مطلوب و زننده رواج یافته است که متاسفنه فلسفه اصلی لباس و پوشش را  تحت الشعاع خویش قرار داده است.بشر در گذشته های دور لباس را وسیله ای برای پوشش  و حفظ خویش به کار میبرده است، اما اندک اندک با تنوع وسایل و روابط اجتماعی لباس شکل زینتی به خود گرفت و بیش از پیش مورد توجه واقع شد. به طور کلی لباس در طول تارخ بشری روند روبه تغییری و از نظر کمیت و شکل ظاهری طی نموده است اما متاسفانه زر و زیور در خصوص لباس انسان از هدف و فلسفه واقعی پوشش،دور مانده و از این نعمت الهی آن گونه که باید و شاید استفاده نکرده است. زنان سرزمین بلوچ دارای سوزن دوزی غنی و اصیل می باشند که در طی دوره های متوالی در خورتغییر و تحول چه از نظر نوع دوخت و چه از نظر لباس قرار گرفته است زنان بلوچ با ذوق و سلیقه خاصی برای دوخت این سوزن دوزی های زیبا با نقش های هندسی وقت می گذراند که این سوزن دوزی ها پیرو یک سبک مرتب با رعایت در ترتیب قرار گرفتند این نقوش کنار هم یک اثر هنری زیبا خلق می شود.

اما هنر زنان بلوچ این مرز و بوم تنها به اینجا خلاصه نمی شود و هر روز به این تاریخچه اصیل هنریاثری جدید اضافه می شود. آری این گونه اند زنان سرزمین من که با حداقل امکانات  با در دست داشتن چند تکه نخ رنگی و پارچه ای یک تابلوی نقاشی فوق العاده خلق میکنند لباس سنتی زنان بلوچ در مناطق مکران و سرحد بلوچستان دارای تفاوت هایی می باشد که با دیدن تفاوت سوزن دوزی ها می توان زنان سرحد زا از مکران تشخیص داد. زنان سرحد سوزن دوزی های خود را بر روی تکه های پارچه ای مشکی پیاده میکنند که به این حالت دوخته میش شود ابتدا با کشیدن تار و پود پارچه نقش های سوزن دوزی خود را بر روی این تکه پارچه ها طرح میکنند و سپس با سوزن و نخ های خوش رنگ در جنس های مختلف ابریشمی،نخی،پلاستیکی و... جای این طرح ها را پر میکنند این سوزن دوزی های که با آن- زی آستین- گفته می شود را به پارچه های خود وصل میکنند خود لباس بلوچی دارای مدل می باشد که امروزه در کنار مدل های سنتی مدل های دیگری چون عربی، هندی و... آمده است که جوان پسند می باشد و در مورد علاقه قشر جوان دختران بلوچ قرار گرفته است تا این جا به برسی لباس زنان سرحد پراداختیم و اکنون در مورد لباس زنان مکران : این زنان برای تهیه لباس خود  ابتدا با زدن نقوش بر روی پارچه ی اصلی  که بیشتر پارچه های ساده را انتخاب می کنند تا بتوانند سوزن دوزی را به راحتی با توجه به نقوش زده شده(این نقوش که با مهر و رنگ روی پارچه زده می شود که در اصطلاح به آن طپه گفت می شود) و آینه ها را با اشکال هندسی چون مربع،دایره،مثلث در اندازه های متنوع با مهارت های خاصی می دوزند شمال و جنوب خاک سرزمین من ززنان و دخترانی دارد که نیازی به طراح لباس،الگوی لباس، شوی لباس ندارن و این خود یک هنر خود جوش می باشد چرا که دختر بچه های بلوچ از سنین کم شروع به دوخت این سوزن دوزی ها میکنند امکاناتی آموزشی خاصی ندارند و تنا با نگاه کردن از نر سوزن دوزی زنان بلوچ اولین جرقه دوختن برای آنها روسن می شود و با دوختن سوزن دوزی برای عروسک های خود اولین و به یاد ماندنی ترین دخت خود را برجای میگذارند.

اما متاسفانه امروزه مشاهده می شود بعضی از زنان سرزمین من برای یک تهیه یک دست لباس میلیون ها هزینه میکنند هزینه ای که میتوانست به درستی و درجایی مناسب استفاده شود و برای یک دست لباس هدر نمی رفت هزینه ای که می توانست برای افرادی که در همین مرز و بوم زخمی از زخم هایشان را مداوا کند نمیشد گفت کسانی که استطاعت مالی بالایی دارند نباید لباس های مورد علاقه خود را بپوشند ولی کمی به عقب بر میگردیم به زمانی که نور چشم پیامبر(ص) حضرت فاطمه(رض) بانوی زنان دو عالم چه لباس ساده ای بر تن داشت و همچنین لباس عرفانی پرهیزگاری زینت ایشان بود می توان با سوزن دوزی ها بهترین نقش ها را آفرید و آن را با پارچه های با هزینه مناسب وصل کرد و یک لباس زیبا در شان یک زن بلوچ مسلمان به وجود آورد و از اسراف دوری کرد.

دلاور بلوچ{بم پشتی}ایرانی جان بر سر راه عشق گذاشت.

«یارمحمد درزاده» دلاور بسیجی بلوچ ایرانی با نثار جان شیرین در راه عشق به نظام اسلامی و پاسداری از کیان میهن به مدعیان دروغین دفاع از حقوق اقوام ایرانی و اقلیت های مذهبی ثابت کرد که قوم بلوچ آرامش و آسایش خود را در مشارکت جمعی یاران میهن می جوید و بر القائات دشمنان ارزشی نمی نهد.

زندگی در بم‌پشت

 

در پی نظریه پردازیهای گوناگون در مورد بلوچ ها دو افسانه بیشتر مشهور بوده است. یکی اینکه ،،بلوچ،، نسبا از اولاد حضرت ،،حمزه،، (ره) است. دیگر اینکه ،،بلوچ،، اصلا عرب بود و پس از شهادت سیدنا امام ،،حسین،، (ره) از حلب به بلوچستان مهاجرت کرده است.

از سلسله مقالاتی که من ترتیب داده بودم ، بحمدالله این واقعیت مثل روز ، روشن گردید که بلوچ هزاران سال قبل از حضرت حمزه (ره) وجود داشته است و با اسکندر مقدونی و دیگر قدرتهای بزرگ پیکار کرده است. آنانکه به این خوش باوری مبتلا بودند که ،،بلوچ،، از نسل حضرت حمزه (ره)، اکنون چنین می گویند که بلوچ از نظر شجاعت و دارا بودن جذبه جهاد ، بطور معنوی از اولاد حضرت حمزه بشمار می رود، ن نسلا.

در مقاله های ما الحمدولله این موضوع هم در پرتو دلایل بدیهی ثابت شده است که بلوچ به عنوان مسافر تازه وارد عرب از ،،حلب،، به ،،بلوچستان،، نیامده ، بلکه او ساکن اصلی بلوچستان بود که پس از فتح ایران ، بعضی قبایل از آنان در زمان ،،فاروق اعظم،، (ره) به موجب معاهده ای به بصره منتقل شدند و سپس در زمان حضرت ،،معاویه،، (ره) بنا به نیازهای جنگی برای حراست از مرزها به شام و انطاکیه انتقال یافتند.